Συνέντευξη με τον Βλαντιμίρ Λαζόφσκι και την Ιζαμπέλα Νοβότνι από το Θέατρο για Παιδιά και Νέους: Είναι καλό συναίσθημα όταν μπαίνουν τα θεμέλια

Vladimir Lazovski και Izabella Novotny / Φωτογραφία: Frosina Karlowitz

Την 1η Φεβρουαρίου 2023, το υποκριτικό tandem Vladimir Lazovski και Izabela Novotni θα συμπληρώσουν 30 χρόνια εργασίας στο Θέατρο για Παιδιά και Νέους στα Σκόπια και εξακολουθούν να πραγματοποιούν το θεατρικό τους όνειρο με μεγάλη πίστη και ενθουσιασμό.

Οι πρώτοι εργαζόμενοι ηθοποιοί του Θεάτρου για Παιδιά και Νέους στα Σκόπια, Βλαντιμίρ Λαζόφσκι και Ιζαμπέλα Νοβότνι, ζουν με ακάλυπτο ενθουσιασμό, έντονα συναισθήματα και θυελλώδεις αναμνήσεις καθώς σηματοδοτούν τρεις δεκαετίες δουλειάς στο μοναδικό τους γονικό σπίτι. Το γεγονός ότι χτίζουν την προσωπική και επαγγελματική τους ζωή στα θεμέλια του ιδρύματος που έχει χαρίσει αμέτρητες ευτυχισμένες στιγμές σε πολλές γενιές παιδιών τα γεμίζει χαρά και ομορφιά.

Η αφοσίωση και ο ενθουσιασμός που είχαν στην αρχή όλα αυτά τα χρόνια όχι μόνο δεν έσβησε, αλλά αντιθέτως ανανεωνόταν συνεχώς και μεταμορφωνόταν σε νέες μορφές δημιουργίας. Καταφέρνουν να μεταδώσουν το όνειρό τους για αγνό και ειλικρινές θεατρικό συναίσθημα στις επόμενες γενιές ηθοποιών και ηθοποιών, που θα βρουν τη θέση τους στο Θέατρο Παιδιών και Νέων.

Συναντηθήκαμε με τον Λαζόφσκι και τον Νοβότνι με την επιθυμία να ανακαλύψουμε τα όνειρά τους, αλλά και να δώσουμε κίνητρο στις νεότερες γενιές να ακολουθήσουν το δρόμο τους και να συνεχίσουν την επιτυχία τους.

Το 2020, το Θέατρο για Παιδιά και Νέους (TDM) στα Σκόπια γιόρτασε την 30ή επέτειό του με το σύνθημα «Ένα όνειρο που διαρκεί». Φέτος, και οι δύο γιορτάζετε την 30ή επέτειο της απασχόλησής σας στο TDM. Θα μπορούσε να είναι το ίδιο όνειρο; Ή, ποιο όνειρο φανταζόσασταν πριν από 30 χρόνια;

Ισαβέλα: Αναμφίβολα είναι ένα μεγάλο ιωβηλαίο, τόσο προσωπικά όσο και για το TDM. Αν οι απαρχές και η δημιουργία του TDM, στις συνθήκες που ήταν, μπορεί να θεωρηθεί ως μια ιστορική πράξη στο σύγχρονο πολιτισμικό μας είναι, τότε η επίσημη απασχόλησή μας ήταν η πρώτη πράξη σε αυτό το τεράστιο έργο ανάπτυξης του μακεδονικού πολιτισμού. Ναι, είναι το ίδιο όνειρο που διανύουμε με το Θέατρο, μέσα από όλες τις προκλήσεις, τις επιτυχίες, τα οράματα, τα προβλήματα... Πριν από τρεις δεκαετίες δεν είχα επίγνωση της περιπέτειας που ξεκινούσα. Ξεκινήσαμε όμως με εξαιρετικά ποιοτικές παραστάσεις και ήδη τα πρώτα χρόνια πετύχαμε μεγάλη επιτυχία, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. Ακολούθησαν μια σειρά βραβείων. Ο ενθουσιασμός ήταν πρώτος, θέλαμε να δικαιολογήσουμε την εμπιστοσύνη του πρώτου και μοναδικού κρατικού θεάτρου για παιδιά και νέους. Σε αυτόν τον ρυθμό των πρεμιέρων, των εκπομπών, των γκεστ εμφανίσεων, δεν είχα καν αρκετό χρόνο να ονειρευτώ και να φανταστώ τι θα γίνει σε 20 ή 30 χρόνια. Ο χρόνος με τη δουλειά μόλις πέρασε. Και εδώ είμαι τώρα. Ίσως είναι καλύτερο από αυτή την άποψη να σκεφτώ αν έχω κάνει ό,τι μπορώ.

Βλαδίμηρος: Το όνειρο που διαρκεί είναι το όνειρο που σύντομα γίνεται πραγματικότητα! Φανταστείτε να μπείτε σε έναν τέτοιο κόσμο, στον κόσμο των παραμυθιών, των παραμυθιών, των ιστοριών, των τραγουδιών, των θεατρικών έργων και των μυθιστορημάτων. Φανταστείτε πώς μπορείτε να αλλάξετε, να χτίσετε και να διαμορφώσετε αυτόν τον κόσμο με μια μικρή κίνηση, με ένα χαμόγελο, μια σκέψη, με μια προφορική λέξη. Να δεις μπροστά στα μάτια σου πώς αυτός ο κόσμος μεγαλώνει, αναπτύσσεται, σκέφτεται, ζει, ωριμάζει. Πόσο ανιδιοτελώς σου ανοίγει τις πύλες και αποκαλύπτει όλα του τα μυστικά, τις επιτυχίες και τις απογοητεύσεις του, μοιράζεται μαζί σου τις επιθυμίες του, το όνειρό του!

Το υποκριτικό tandem στο εξώφυλλο της εκπομπής "Ekran" στις 12 Αυγούστου 1993

Τι σας έδωσε ώθηση και έμπνευση όλα αυτά τα χρόνια για να αφοσιωθείτε με συνέπεια και επαγγελματικό τρόπο στο έργο και την προετοιμασία παραστάσεων για παιδιά και νέους;

Ισαβέλα: Ξέρεις πώς, αν είσαι επαγγελματίας στη δουλειά σου, ειδικά στην υποκριτική, πρέπει να δώσεις τον εαυτό σου ειλικρινά, με συνέπεια και στο μέγιστο... δεν υπάρχει άλλος τρόπος να πετύχεις σε αυτά τα «σανίδια», μια σκηνή που βρίσκεσαι εκτεθειμένες στις σαρώσεις καθαρών παιδικών κεφαλιών. Αυτό ακριβώς είναι το κίνητρο, να αφήσουν ως κληρονομιά ένα ίχνος από εκείνη την αγάπη για το θέατρο, που κουβαλούν ακόμα μέσα τους αυτά τα παιδιά, τώρα ως γονείς.

Βλαδίμηρος: Και τώρα, φαντάσου πώς σε βλέπουν μπροστά τους, χαριτωμένα ανοιχτά μάτια, να σε ακούνε με ανοιχτά αυτιά, παιδιά που σου ανοίγουν την ψυχή τους, ανυπόμονα να μπουν μαζί σου στον κόσμο των παραμυθιών, των παραμυθιών, των μυθιστορημάτων... Στον κόσμο των ονείρων. Ανυπόμονος να ανακαλύψει τα μυστικά, περίεργος να εξετάσει τους ήρωες. Να ανταλλάξουν ειλικρινά τις απόψεις τους μαζί σας. Να μεγαλώνω μαζί σου, να ονειρεύομαι μαζί σου, να μαθαίνω από σένα, να δημιουργώ μαζί σου. Ωριμάζω. Για μένα, αυτή είναι η πραγματική ώθηση και έμπνευση, όλα αυτά τα χρόνια πίσω.

Isabella Novotny – Αν είσαι επαγγελματίας στη δουλειά σου, ειδικά στην υποκριτική, πρέπει να δώσεις τον εαυτό σου ειλικρινά, με συνέπεια και στο μέγιστο / Φωτογραφία: Frosina Karlowitz

Τι σημαίνει για εσάς προσωπικά το να είστε ο πρώτος υπάλληλος στην TDM; Υπήρξε ποτέ δίλημμα σχετικά με την παραμονή στο TDM; Υπήρξαν προτάσεις για μετακόμιση σε άλλο επαγγελματικό θέατρο;

Βλαδίμηρος: Είναι καλό συναίσθημα όταν μπαίνουν τα θεμέλια. Τα θεμέλια του σπιτιού σας. Τα θεμέλια του TDM του. Είναι ακόμα καλύτερο το συναίσθημα όταν βλέπεις πώς άλλοι «ονειροπόλοι», συνάδελφοι που μοιράζονται και πιστεύουν στο ίδιο όνειρο ενώνονται μαζί σου για να θέσουν αυτές τις βάσεις. Η αίσθηση όταν βλέπεις ένα όνειρο να γίνεται πραγματικότητα. Ναι, υπήρξαν προσφορές. Αλλά όχι για να μετακομίσω εγώ μαζί τους, αλλά για να μετακομίσουν μαζί μας!

Ισαβέλα: Δεν σήμαινε πολλά για μένα τότε. Δεν το γνώριζα καν. Μόλις ξεκίνησα και δούλεψα σκληρά. Ανέφερα παραπάνω, αναμφίβολα έχουμε μπει στην ιστορία αυτού του θεάτρου (χα-χα), αν και δεν είμαστε πολύ μεγάλοι ακόμα. Φορώ αυτό το επίθετο με περηφάνια. Όταν ρωτήθηκε για το δίλημμα... υπήρχε ένα δίλημμα, κάποιος θα έλεγε ψέματα αν έλεγε ότι δεν θα ήθελε να κάνει μια αλλαγή στην επαγγελματική του ζωή, έστω και για λίγο, αλλά παρόλα αυτά, η εσωτερική φωνή συνέχιζε να φέρνει επιστρέφω σε αυτή τη σκηνή. Σε ένα χρόνο περίπου θα ξέρω γιατί.

Ποια είναι η ιδιαιτερότητα και η υποκριτική προσέγγιση στην προετοιμασία παραστάσεων για παιδιά και νέους; Υπάρχει διαφορά σε σχέση με τις εκπομπές ενηλίκων; Ποιες είναι οι εμπειρίες σας;

Ισαβέλα: Μόνο το ακριβές μάτι του κριτικού θεάτρου μπορεί να αξιολογήσει πόση δουλειά κρύβεται πίσω από κάθε έργο για παιδιά και νέους. Η προετοιμασία απαιτεί πλήρη κινητικότητα της ομάδας και της τεχνικής, αλλά και εξωτερικών συνεργατών. Οι ηθοποιοί ανεξαιρέτως πρέπει πρώτα απ' όλα να έχουν σωματική φόρμα, γιατί οι παραστάσεις είναι με σύνθετες σκηνικές κινήσεις και χορούς, πλούσια και συχνά περίπλοκα κοστούμια και μάσκες, καθοδηγητικές κούκλες, παιχνίδι σκιών... Οι χαρακτήρες πρέπει να βουτήξουν στην παιδική ψυχολογία για να κρατήσουν Είναι η προσοχή τους, να αλληλεπιδρούν και να ξυπνούν τη φαντασία των παιδιών, φροντίζοντας παράλληλα να φτάσει το μήνυμα σε αυτά. Με αυτό, εκπληρώνουμε ένα άλλο καθήκον που μας ανατέθηκε, την εκπαίδευση των μικρότερων, διδάσκοντάς τους όχι μόνο τα ήδη γραμμένα παραμύθια και ιστορίες, διαβάζοντας βιβλία, αλλά προχωράμε ένα βήμα παραπέρα - δημιουργώντας μια γενική κουλτούρα ζωής και συμπεριφοράς. Εδώ βρίσκεται η διαφορά μεταξύ των παιχνιδιών για παιδιά και εκείνων για ενήλικες. Δημιουργούμε και εκπαιδεύουμε το νεότερο κοινό. Αυτό είναι το ίδιο κοινό που μια μέρα θα μπει στην αίθουσα του θεάτρου για ενήλικες, με ήδη διαμορφωμένη αγάπη και σεβασμό για την τέχνη του θεάτρου. Εάν το πετύχαμε αυτό, τότε η αποστολή μας ήταν επιτυχής. Και μαζί το όνειρό μας.

Vladimir Lazovski – Το όνειρο που διαρκεί είναι το όνειρο που σύντομα γίνεται πραγματικότητα! / Φωτογραφία: Frosina Karlowitz

Το κοινό του παιδικού θεάτρου είναι το πιο ευγνώμον, το πιο ειλικρινές και το πιο ανοιχτό στο να βιώσει νέες γνώσεις και εμπειρίες, και το TDM έχει εξαιρετική σημασία τόσο για το κράτος όσο και για την κοινωνία. Από την άλλη, λαμβάνοντας υπόψη τις συνθήκες υπό τις οποίες δημιουργείτε τα έργα, εκτιμάται και εκτιμάται επαρκώς το TDM;

Βλαδίμηρος: Η φαντασία των παιδιών δεν έχει όρια. Είναι ασταμάτητη, αδάμαστη. Είναι διαρκώς σε αναζήτηση νέων χώρων, νέων κόσμων, όπως και οι υπάλληλοι του TDM. Ο κόσμος στον οποίο, μαζί με το κοινό μας, τα παιδιά μας, τους νέους, τους γονείς, τις μητέρες και τους παππούδες τους, τους παππούδες, μεγαλώνουμε, μαθαίνουμε, εξελισσόμαστε, γίνεται πολύ στενός. Είμαστε όλοι μαζί σε αναζήτηση νέων, πιο αξιοπρεπών χώρων. Είμαι βέβαιος ότι στο άμεσο μέλλον, όλοι μαζί θα βάλουμε τα θεμέλια αυτού του νέου κόσμου, μιας νέας και αξιοπρεπούς εγκατάστασης που ονομάζεται Θέατρο για Παιδιά και Νέους - Σκόπια, γιατί: Το όνειρο που διαρκεί είναι το όνειρο που γίνεται πραγματικότητα!

Το πρώτο κοινό έργο μετά την απασχόληση ήταν "Το μπιζέλι και η πριγκίπισσα" σε σκηνοθεσία Srdjan Janiqijevic, που πρωτοπαρουσιάστηκε στις 24 Φεβρουαρίου 1993.

Ποια θεωρείτε τη μεγαλύτερη επιτυχία σας αυτά τα 30 χρόνια, δεδομένου ότι το TDM συγκαταλέγεται στα πιο βραβευμένα θέατρα της χώρας και υπάρχουν δεκάδες παραστάσεις με πάνω από 100 παραστάσεις;

Ισαβέλα: Δεν θα ανέφερα με αυτή την ευκαιρία όλα τα έργα που άφησαν μεγάλη εντύπωση στο Θέατρο. Είναι πολλοί από αυτούς. Αλλά ίσως είναι το πρώτο παιδί, το «The Pea and the Princess» (1993) είναι κατά κάποιο τρόπο ακόμα κοντά στην καρδιά μου. Τριάντα χρόνια στο θέατρο, τριάντα χρόνια με την πριγκίπισσα. Αυτό είναι επιτυχία, μετά από 30 χρόνια και μετά από τόσες νέες γενιές παιδιών, να ακούς το χειροκρότημα τους ξανά και ξανά και να βλέπεις τον ενθουσιασμό στα μάτια τους. Και ακόμη περισσότερο, μετά από τόσα χρόνια ας περιμένουμε νεότερους συναδέλφους να αναλάβουν με την ίδια αγάπη και ενθουσιασμό.

Βλαδίμηρος: Αφού τελείωσα μια παράσταση της παράστασης «Το μπιζέλι και η πριγκίπισσα» (το πρώτο έργο του TDM με τους πρωτοεμφανιζόμενους ηθοποιούς), με πλησίασε μια μητέρα με την κόρη της. Ρώτησε αν μπορούσα να υπογράψω το βιβλίο ζωγραφικής της κόρης της. «Φυσικά και μπορεί», απάντησα. Έμεινα έκπληκτος όταν κοίταξα το βιβλίο ζωγραφικής. Ήταν από την πρώτη έκδοση των βιβλίων ζωγραφικής, που τυπώθηκε πριν από 30 χρόνια. Σκέφτηκα, ίσως τους τελείωσαν τα νέα βιβλία ζωγραφικής, οπότε δίνουν αυτά τα παλιά. Πήρε το βιβλίο ζωγραφικής από τα χέρια της κόρης της και άνοιξε τη σελίδα στην οποία έγραφε: "Χρόνια πολλά!" Με αγάπη Βλάτκο». «Μου το υπέγραψες όταν γιόρταζα τα 9α γενέθλιά μου», μου είπε. Τα πόδια μου σταυρώθηκαν, τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν. Δεν μπορούσα να υπογράψω, δεν ήξερα τι να γράψω. Τώρα αναρωτιέμαι, το να μεγαλώνεις μια ολόκληρη γενιά είναι η μεγαλύτερη επιτυχία μας; Δεν γνωρίζω. Ορίστε, απαντάτε!

(Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στον «Πολιτιστικό Τύπο» Νο 164, στην έντυπη έκδοση της εφημερίδας «Ελεύθερος Τύπος» στις 28-29 Ιανουαρίου 2023)

Αγαπητέ αναγνώστη,

Η πρόσβασή μας στο περιεχόμενο ιστού είναι δωρεάν, γιατί πιστεύουμε στην ισότητα στην πληροφόρηση, ανεξάρτητα από το αν κάποιος μπορεί να πληρώσει ή όχι. Ως εκ τούτου, για να συνεχίσουμε το έργο μας, ζητάμε τη στήριξη της αναγνωστικής μας κοινότητας στηρίζοντας οικονομικά τον Ελεύθερο Τύπο. Γίνετε μέλος του Sloboden Pechat για να βοηθήσετε τις εγκαταστάσεις που θα μας επιτρέψουν να παρέχουμε μακροπρόθεσμες και ποιοτικές πληροφορίες και ΜΑΖΙ ας εξασφαλίσουμε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη φωνή που θα είναι ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ.

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΤΕ ΕΝΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ.
ΜΕ ΑΡΧΙΚΟ ΠΟΣΟ 60 ΔΕΝΑΡ

Βίντεο της ημέρας