Λοιπόν, φίλε μου από την Chair, καλά, φίλε μου από το Dromski
Αρχηγοί, διανοούμενοι, Μακεδόνες, Αλβανοί, επιλέχθηκαν για υψηλούς στόχους, να μην αγαπιούνται μόνο όταν μοιράζονται προσφορές, προμήθειες, όταν δεν ξέρουν το χρώμα του χρήματος από τη διαφθορά και το έγκλημα.
Λέτε μέσα σας - το πιο εύκολο είναι να μισείτε ο ένας τον άλλον, εμείς οι Μακεδόνες, εσείς οι Αλβανοί. Εμείς οι Αλβανοί, εσείς οι Μακεδόνες. Είναι η πιο δύσκολη, φίλε μου από την Τσάιρ, είναι η πιο δύσκολη, φίλε μου από το Ντρόμσκι, είναι η πιο δύσκολη, η πιο επικίνδυνη επιλογή.
Να κάψουμε τις σημαίες μας, να πατήσουμε τα σύμβολά σας. Να φτύνουν ο ένας στον τάφο του άλλου, να βρίζουν και να βρίζουν. Να ζούμε διχασμένοι, να αποκαλούμε υποτιμητικά ονόματα, να περιφρονούμε ο ένας τον άλλον.
Να ακούνε όλη τους τη ζωή - «Σιπτάρι στους θαλάμους αερίων», που έψαλλαν οι φασίστες από τις τάξεις μας. Ας σε λέμε Shiptari, παρόλο που λες εδώ και δεκαετίες - δεν θέλουμε να χρησιμοποιήσεις αυτό το όνομα για εμάς. Όπως λέμε ο ένας τον άλλον, έχουμε το δικαίωμα να σας ζητήσουμε να μας αποκαλείτε Αλβανούς.
Αγαπητοί Αλβανοί γείτονες και φίλοι, αγαπητοί φίλοι και γείτονες Μακεδόνες. Δεν μπορούμε να απομονώσουμε τους βάνδαλους στις τάξεις μας; Αλλά μετά ας μιλήσουμε μαζί τους. Όλοι μας, Μακεδόνες, Αλβανοί. Ας τους ρωτήσουμε - γιατί καίτε τη σημαία μας; Γιατί δεν νιώθετε αυτή τη χώρα σαν δική σας; Γιατί ψέλνεις «Εφοπλιστές σε θαλάμους αερίων»; Γιατί είμαστε διχασμένοι; Γιατί μισούμε ο ένας τον άλλον;
Γιατί τα αλβανικά κόμματα δεν μιλάνε σε εμάς τους Αλβανούς, σε εμάς τους Μακεδόνες; Γιατί τα μακεδονικά κόμματα δεν κάθονται να συζητήσουν με εμάς τους Μακεδόνες, με εμάς τους Αλβανούς; Γιατί δεν μιλάμε για αυτό που μας ενοχλεί; Αρχηγοί, διανοούμενοι, Μακεδόνες, Αλβανοί, επιλέχθηκαν για εκείνους τους υψηλούς στόχους, να μην αγαπιούνται μόνο όταν μοιράζονται προσφορές, προμήθειες, όταν δεν ξέρουν το χρώμα του χρήματος από τη διαφθορά και το έγκλημα.
Αγαπητοί αδελφοί, αγαπητοί γείτονες, σεβαστοί φίλοι, Αλβανοί, Μακεδόνες. Ας κοιταχτούμε μέσα από το ποτήρι του καφέ όταν τον πίνουμε μαζί, ας τοστάρουμε σταυροπόδι στον σεβασμό και την αγάπη για την οποία δημιουργηθήκαμε, γι' αυτό ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο. Ας πούμε αρκετά στις εποχές του στραβισμού, που μετράμε τους εαυτούς μας στο στόχαστρο, που σκάβουμε χαρακώματα και μπαίνουμε σε καταφύγια τρομαγμένοι και εξαγριωμένοι από το μίσος.
Ζούμε μαζί, δεν είναι ό,τι καλύτερο μας έχει συμβεί;
(Ο συγγραφέας είναι δημοσιογράφος)
