Θυμάστε ότι πρόσφατα η νέα κυβέρνηση κήρυξε το αδύνατο - μορατόριουμ στα εθνικά ζητήματα; Στόχος μας είναι η αντιμετώπιση του εγκλήματος και της διαφθοράς, όχι η αντιμετώπιση εθνοτικών ζητημάτων, ήταν το μήνυμα του VMRO-DPMNE, αφού κατέκτησε την εξουσία, με τη βοήθεια εθνοτικών ζητημάτων.
Στη συνέχεια χαρακτήρισε την ηγεσία του DUI ως τον εγκέφαλο πίσω από το έγκλημα και, προφορικά, προς το παρόν, ξεκίνησε να το καθαρίσει προσωπικά μαζί τους. Με μια τέτοια διαδικασία διέκοψε τον διάλογο με αυτό το σημαίνον κόμμα των Αλβανόφωνων, δηλώνοντας ότι όλα τα πολιτικά τους αιτήματα είναι μια προσπάθεια να σωθούν από τη φυλακή για το έγκλημα που διέπραξαν.
Παρεμπιπτόντως, το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία έκανε επίσης ένα από τα μεγαλύτερα λάθη στην πολιτική των δημοκρατικών κρατών: να ανακηρύξει την ηγεσία του κόμματος ως ανθρώπους που δεν εκπροσωπούν κανέναν παρά μόνο τον εαυτό τους. Βλέπετε τι συμβαίνει αυτές τις μέρες στην πιο λεπτή σφαίρα της ζωής μας, την διαεθνοτική; Ακόμα κι αν είναι αλήθεια ότι η ηγεσία του DUI είναι έτοιμη να ριζοσπαστικοποιήσει τις διεθνικές σχέσεις για να «σωθεί», ο διάλογος για μεγάλα κοινωνικά ζητήματα πρέπει να συνεχιστεί και η κυβέρνηση θα πρέπει να ανοίξει προσεκτικά το δρόμο προς τη δικαιοσύνη για την αργή δικαστική διαδικασία. Απειλητικές ατάκες από την κορυφή του κράτους με συλλήψεις μόνο τροφοδοτούν την ατμόσφαιρα για διαεθνοτικές αντιπαραθέσεις.
Γιατί αν κάποιος δεν τηρεί αυστηρά τη δημοκρατική συμπεριφορά, μπορεί να το κάνει και ο άλλος και να αποφασίσει να «χύσει τα έθνικ μάρμαρα» παντού. Αυτό μας συμβαίνει αυτές τις μέρες στους δρόμους με σημαίες, στα σχολεία με παιδιά με στρατιωτικές στολές, μπροστά σε προξενεία με διαφημιστικές πινακίδες... Μπορούμε να πούμε σίγουρα ένα πράγμα: το μορατόριουμ για εθνοτικά θέματα στην εσωτερική πολιτική απέτυχε γιατί δεν είναι στην εξουσία καμίας κυβέρνησης να «σταμάτησε» τη ζωή, όσο κι αν δεν της άρεσε.
Την περασμένη εβδομάδα, ο πρωθυπουργός Μίτσκοσκι ζήτησε νέο «μορατόριουμ», αυτή τη φορά στις διεθνείς σχέσεις. Αυτή είναι η κόκκινη γραμμή μας και δεν παρεκκλίνουμε ούτε χιλιοστό από αυτήν, είπε. Αν η ΕΕ θέλει να είναι όμηρος πολιτικών από τον Μεσαίωνα, αναφερόμενη στις βουλγαρικές πολιτικές, ας είναι. Ας μην αφεθούμε να κάνουμε την εργασία μας, αυτή με τα κριτήρια της Κοπεγχάγης, όπως τα καταλαβαίνουμε. Έτσι, η νέα κυβέρνηση ζήτησε ένα ακόμη πιο αδύνατο «μορατόριουμ», αυτή τη φορά στις διεθνείς σχέσεις. Είναι σαν να ζητάμε από τον πλανήτη Γη να σταματήσει να περιστρέφεται για να μπορέσουμε να κατέβουμε και να ξεκουραστούμε. Τα κράτη, ειδικά τα μικρά, δεν έχουν τέτοια επιλογή: πρέπει να στραφούν όπως γυρίζει ο κόσμος αν θέλουν να επιβιώσουν. Καταλαβαίνουμε σιγά σιγά ότι η αλλαγμένη γεωπολιτική της ευρωπαϊκής ηπείρου ανοίγει την ευκαιρία για μια σχετικά γρήγορη ένταξη στην ΕΕ. Αυτό που δεν καταλαβαίνουμε είναι ότι η ίδια γεωπολιτική καθιστά επιτακτική την προσαρμογή της κυβέρνησής μας στη στρατηγική των μεγάλων παικτών. Και αυτό με τους όρους τους, όχι τους δικούς μας. Επομένως, τα αιτήματα «να μας αφήσουν» για να γράψουμε την εργασία μας με την ησυχία μας είναι μάταια. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει στη διεθνή πολιτική. Υπάρχει μόνο μια απλή και αυστηρή κανονικότητα στις σχέσεις μεταξύ των κρατών: πίεση και επιρροή, σε μια προσπάθεια να εξαναγκάσει κάποιον να κάνει κάτι που, διαφορετικά, δεν θα το έκανε οικειοθελώς. Άρα, δεν υπάρχει μορατόριουμ στις πολιτικές διεργασίες και οι πιέσεις στην κυβέρνηση θα συνεχιστούν. Ένας πολιτικός μοιάζει με έναν ζογκλέρ που πρέπει να κρατά περισσότερες μπάλες στον αέρα και, επιπλέον, πρέπει να κινείται. Εμπρός, κατά προτίμηση.

Libertas.mk

(Ο συγγραφέας είναι καθηγητής και πρώτος υπουργός Εξωτερικών)

Η ΓΛΩΣΣΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΕΣ, ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΙ ΣΤΙΣ ΣΤΗΛΕΣ, ΔΕΝ ΑΝΤΙΚΤΑΚΛΟΥΝ ΠΑΝΤΑ ΤΗ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ "ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟΥ"