Ποτέ δεν ήμουν ξεκάθαρος για τη διακρατική συμφωνία ΠΓΔΜ και Βουλγαρίας για κοινή τιμή ιστορικών προσώπων και κοινή τήρηση εορτών και σημαντικών ημερομηνιών της ιστορίας. Αυτό σημαίνει ότι και οι δύο πλευρές θα τιμήσουν μαζί όλους τους μεγάλους του παρελθόντος ανεξαιρέτως ή έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν σε ποιον τάφο θα βάλουν λουλούδια;

Μεγάλη αναστάτωση προκάλεσε στο κοινό μας ο ανακοινωθείς κοινός εορτασμός των γενεθλίων του Γκότσε Ντέλτσεφ στα Σκόπια. Φέτος συμπληρώνονται 151 χρόνια από τη γέννηση του επαναστάτη, και η ανώτατη κυβέρνηση φοβάται ότι πιθανές προκλήσεις από τη Σόφια, παρόμοιες με εκείνες από τις προάλλες που τιμήθηκε η Μάρα Μπουνέβα, θα μπορούσαν να απειλήσουν τη σταθερότητα της χώρας. Οι φόβοι φτάνουν στο σημείο που το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Μακεδονίας δεν συνεδρίασε για τρεις ολόκληρες ώρες και σχεδόν όλος ο χρόνος αφιερώθηκε στην προγραμματισμένη μνημόσυνο του τάφου του Ντέλτσεφ στην εκκλησία «Αγ. Spas» στα Σκόπια, προγραμματισμένο για τις 4 Φεβρουαρίου.

Ο Πρόεδρος Stevo Pendarovski ανέφερε ότι η εκδήλωση είναι υψηλού κινδύνου για την ασφάλεια. Πρόσθεσε ότι οι διευθυντές των υπηρεσιών ασφαλείας παρέπεμψαν στο Συμβούλιο, το οποίο ανακοίνωσε ότι αναμένεται να φτάσει οργανωμένη ομάδα από τη Βουλγαρία στον εορτασμό των γενεθλίων του Γκότσε Ντέλτσεφ στην πρωτεύουσά μας, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε ένταση, αλλά και σε ανοιχτή σύγκρουση με οι γηγενείς θαυμαστές της φιγούρας και του έργου του μεγάλου ανθρώπου.

Να θυμίσω ότι ο Γκότσε Ντέλτσεφ είναι μόνο μια από τις φιγούρες της ιστορίας, που οι Βούλγαροι ισχυρίζονται ότι είναι δική τους. Δηλαδή ότι είναι μέρος του βουλγαρικού εθνικού σώματος και ότι είναι μέρος της βουλγαρικής ιστορίας ή, για την ακρίβεια, μέρος του λεγόμενου. κοινή ιστορία της Βουλγαρίας και της Μακεδονίας.
Έτσι ο Γκότσε δεν είναι ο μόνος - «σπάνε δόρατα» γύρω από τον Κύριλλο και τον Μεθόδιο, μέσω του Κλήμεντου και του Ναούμ, στον Τσάρο Σαμοήλ και τον Γαβρίλο Ράντομιρ στον Μεσαίωνα, στους σύγχρονους επαναστάτες και αναβιωτές. Αναφέρεται σε όλα τα ονόματα που αναγράφονται στον μακεδονικό ύμνο και ανεξαιρέτως σε κάθε ιστορικό πρόσωπο από το έπος του Ίλιντεν. Η βουλγαρική ιστοριογραφία είναι ανελέητη όταν πρόκειται για τους μεγαλύτερους μακεδόνες ήρωες, γι' αυτό θα επαναλάβω ότι ποτέ δεν ήμουν απολύτως σαφής σχετικά με την απόφαση της ανώτατης κυβέρνησής μας να συμφωνήσει στην κοινή τιμή με τη βουλγαρική πλευρά. Αλλά αυτό δεν είναι τόσο σημαντικό. Το σημαντικό τώρα είναι να προβλέψουμε έγκαιρα τι είδους προκλήσεις ετοιμάζονται και να αντιδράσουμε αποφασιστικά για να αποφευχθούν επεισόδια και, Θεός φυλάξοι, σωματική βία. Διαφορετικά, εύκολα κρίνεται από τις καθημερινές δραστηριότητες του Βούλγαρου ευρωβουλευτή Άνχελ Τζαμπάσκι ότι κάποιος τον «άφησε να βγει στο έπακρο», προφανώς με σκοπό να φουντώσει την ατμόσφαιρα παραμονές της 4ης Φεβρουαρίου και της προαναγγελθείσας εκδήλωσης στα Σκόπια.
Για κάποιο λόγο, κάποιος χρειάζεται σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ Σκοπίων και Σόφιας και η οργανωμένη ομάδα από τη Σόφια μπορεί να είναι απλώς η θυσία που πρέπει να γίνει για να επισημοποιηθεί η εχθρότητα.

Γι' αυτό έχω μια πρόταση, η οποία ίσως ηρεμήσει την κατάσταση και να βάλει κάποια τάξη στις σχέσεις των δύο χωρών. Αν γιορτάζεται από κοινού, τότε θα πρέπει να γίνεται για όλα, δηλαδή σε όλες τις ημερομηνίες που προκύπτουν από τα λεγόμενα. κοινή ιστορία. Έτσι, από τα γενέθλια του Γκότσε, πηδήξτε στη Βατάσα και βάλτε από κοινού λουλούδια στον τάφο των δολοφονημένων νέων, που υπέφεραν από τον Βούλγαρο κατακτητή. Μπορείτε επίσης να ταξιδέψετε στο χωριό. Dolgaec και άλλα μέρη όπου οι ιστορικοί έχουν καταγράψει λεπτομερώς τις σφαγές και τις μαζικές δολοφονίες Μακεδόνων από τους Βούλγαρους κατά τη διάρκεια των κατοχών κατά τους δύο παγκόσμιους πολέμους. Δεν είναι κακό να τιμήσουμε τους τάφους του Στιβ Ναούμοφ, του Κουζμάν Γιοσιφόφσκι Πίτου, του Τσβετάν Ντιμόφ και όλων των άλλων Μακεδόνων επαναστατών που σκοτώθηκαν από τους Βούλγαρους «διαχειριστές» λόγω της απελευθερωτικής τους δράσης. Υποθέτω επίσης ότι ο όρος κοινή ιστορία αναφέρεται ακριβώς σε αυτές τις δύο ασχολίες, γιατί δεν υπάρχει άλλη περίοδος της ιστορίας που να έζησαν μαζί Μακεδόνες και Βούλγαροι.

Επομένως, χωρίς πολλές φανφάρες, ας επισκεφτούμε μαζί και οργανωμένα όλα τα «κοινά» νεκροταφεία της Μακεδονίας. Η περιοδεία θα μπορούσε να ολοκληρωθεί στο Μουσείο Ολοκαυτώματος των Μακεδόνων Εβραίων στα Σκόπια. Εκεί, οι επισκέπτες από τη Σόφια θα έχουν μια σπάνια ευκαιρία να δουν, για παράδειγμα, πώς έμοιαζαν τα βαγόνια του σιδηροδρόμου τους το 1943. Υπόσχομαι ότι θα είναι διδακτικό.