Dimitar Vlakhov – διάσημος, στη συνέχεια ξεχασμένος
Ως αληθινό βήμα στον αγώνα για τη μακεδονική εθνική απελευθέρωση συνέστησε: «Αν θέλεις να είσαι χρήσιμος στον λαό σου, να είσαι ανάμεσά του, να μελετάς τους πόνους του και να τον οργανώνεις για το πλήρες μέλλον του».
Γιορτάζοντας την ογδόντα επέτειο από την ίδρυση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Μετώπου Μακεδονίας (26.11.1944 Νοεμβρίου XNUMX), το Σοσιαλιστικό Κόμμα Μακεδονίας, ως διάδοχος και διάδοχός του, αποκάλυψε μια αναμνηστική προτομή του πρώτου προέδρου του Μετώπου, Ντίμιταρ Βλάχοφ. Τώρα μπροστά από τα κεντρικά γραφεία του SPM βρίσκονται οι προτομές των δύο ιδρυτών και διαπραγματευτών των σοσιαλιστικών ιδεών στη Μακεδονία - Βασίλ Γκλαβίνοφ και Ντίμιταρ Βλάχοφ.
Κάτι είναι γνωστό, αλλά είναι ανεπαρκώς γνωστές και οι συνεισφορές του Dimitar Vlahov στην ανάπτυξη της σοσιαλιστικής σκέψης στη χώρα μας. Αυτή είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για αυτούς.
Ακόμη και ως 19χρονος μαθητής στο γυμνάσιο Θεσσαλονίκης, ο Βλάχοφ συνειδητοποίησε και προπαγάνδισε ότι «το μακεδονικό κίνημα δεν είναι ούτε βουλγαρικό, ούτε ελληνικό, ούτε σερβικό και ότι η Μακεδονία είναι μια χώρα που αξίζει να είναι μια ξεχωριστή οντότητα, της οποίας ο λαός είναι ιδιαίτερο και ότι έχουν τη δική τους ιστορία, δικό τους πολιτισμό και έχει μεγάλη συμβολή στο έργο του γενικού σλαβικού πολιτισμού».
Έκτοτε, ο Βλάχοφ αφιέρωσε τη ζωή του στον αγώνα για την αναγνώριση του λαού του και την επιβεβαίωσή του στον κόσμο. Δεν υπάρχει παράδειγμα στην ιστορία της ΠΓΔΜ για άνθρωπο που να είναι γνωστός και αναγνωρισμένος σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες και να εκτιμάται ως σοσιαλιστής εκείνης της εποχής. Υπήρξε εμπορικός και διπλωματικός αντιπρόσωπος της Βουλγαρίας και της Ρωσίας στο Στίπ, την Πρίστινα, το Κίεβο, τη Βάρνα, την Οδησσό και τη Βιέννη. Ήταν πρόεδρος της Πανσλαβικής Επιτροπής στη Μόσχα. Προσλήφθηκε ως διαπραγματευτής για συνεργασία μεταξύ VMRO και Ρωσίας. Είχε το καθήκον να φέρει τους διαπληκτιζόμενους επαναστάτες Aleksandrov, Protugerov και Chaulev σε ένα τραπέζι συμφιλίωσης, το οποίο κατέληξε στο περίφημο Μανιφέστο του Μάη για την κοινή συνέχιση του περαιτέρω επαναστατικού αγώνα.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του ξεκίνησε και εξέδιδε αρκετές εφημερίδες και περιοδικά («Edinstvo», «Macedonian Will» και άλλα) στα οποία προπαγάνδιζε την αλήθεια για τον μακεδονικό λαό και τον αγώνα του για εθνική απελευθέρωση. Ως εκπρόσωπος της προοδευτικής αριστεράς από τη Θεσσαλονίκη, εξελέγη στην Οθωμανική Βουλή το 1908. Από εκείνη την περίοδο είναι γνωστός ο ενεργός αγώνας του για τα δικαιώματα των μειονοτήτων, των εργαζομένων και άλλων καταπιεσμένων λαών στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Είναι γνωστή η συμβολή του στην επανεγκατάσταση των εκτοπισμένων Εβραίων στην Παλαιστίνη. Με έναν επιχειρηματολογικό λόγο (δεν διάβασε ποτέ) ανέτρεψε το νόμο που πρότειναν οι Άραβες φεουδάρχες που για χάρη των γαιοκτητών τους ζήτησαν την απαγόρευση της μετανάστευσης των Εβραίων από τον κόσμο στην Παλαιστίνη. Οι εβραϊκές εφημερίδες της Κωνσταντινούπολης χαρακτήρισαν τη νίκη αυτή ως μεγάλη επιτυχία και απαίτησαν η ομιλία του νεαρού Θεσσαλονικιού βουλευτή να σημαδευτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του εβραϊκού λαού. Και το κράτος του Ισραήλ τον ευγνωμονούσε γι' αυτό και ο πρώτος πρόεδρος του νεοσύστατου κράτους του Ισραήλ, Μπεν Γκουριόν, πρότεινε να ονομάσει η νεοσύστατη πόλη του Τελ Αβίβ έναν από τους δρόμους της προς το όνομά του.
Σε όλη του τη ζωή, ως μέλος της Κομιντέρν και άλλων ενώσεων και οργανώσεων σοσιαλιστών στην Ευρώπη, έδωσε παράδειγμα για το πώς να αφοσιωθεί στο καλό του λαού του. Ο Βλάχοφ είναι ένας από τους λίγους Μακεδόνες επαναστάτες που βίωσαν την πραγματοποίηση του ονείρου να μπουν και να ζήσουν σε μια ελεύθερη και ανεξάρτητη Μακεδονία. Ως πρωτομάχος μπαίνει στα ελεύθερα Σκόπια με λουλούδια στα χέρια και εμπλέκεται στην ανοικοδόμηση της ελεύθερης πατρίδας. Κατείχε διάφορες θέσεις στη δημοκρατία και στην ομοσπονδία (αντιπρόεδρος της AVNOJ, μέλος της ASNOM κ.λπ.). Στην επαναστατική του δράση, άκουγε διαλέξεις και έκανε φίλους με διάσημους ανθρώπους από το παγκόσμιο σοσιαλιστικό κίνημα (Κλάρα Ζέτκιν, Λέον Τρότσκι, Λουνατσάρσκι, Πλεχάνοφ, Λένιν και άλλους Γερμανούς και Γάλλους σοσιαλιστές). Ήταν μέλος της γιουγκοσλαβικής αντιπροσωπείας στη διάσκεψη ειρήνης στο Παρίσι.
Μεγαλωμένος σε μια πραγματική κερκίδα στον αγώνα για την εθνική απελευθέρωση της Μακεδονίας, συνέστησε: «Αν θέλεις να είσαι χρήσιμος στον λαό σου, να είσαι ανάμεσά τους, να μελετάς τους πόνους του και να τον οργανώνεις για το πλήρες μέλλον του». Μιλώντας πέντε-έξι ξένες γλώσσες, ήταν ένας επιτυχημένος κινητοποιητής των μαζών, δημοφιλής στο λαό και σεβαστός από όλους. Δυστυχώς βιώνει και τη μακεδονική μοίρα των άξιων. Στην ελεύθερη Μακεδονία του υπάρχουν δρόμοι με το όνομά του σε πολλές πόλεις, το όνομά του φέρει και η αριστερή προκυμαία του ποταμού Βαρδάρη στα Σκόπια, καθώς και δύο σχολεία δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στα Σκόπια και τη Στρούμιτσα. Και τέλος!
Τα αποκαλυπτήρια της αναμνηστικής προτομής του Ντίμιταρ Βλάχοφ με αφορμή αυτό το ιωβηλαίο είναι το μοναδικό και πρώτο μνημόσυνο στη Μακεδονία του ανθρώπου που ενσωμάτωσε όλη του τη ζωή στο μακεδονικό έργο. Με αυτή την πράξη το Σοσιαλιστικό Κόμμα Μακεδονίας αντιλαμβάνεται ένα πολιτισμικό χρέος απέναντί του. Και λαμβάνοντας υπόψη ότι αυτό το κόμμα είναι μέρος της σημερινής κυβέρνησης, πρέπει να πιστεύουμε ότι ο σεβασμός προς αυτόν θα συνεχιστεί και οι αρχές για τις οποίες αγωνίστηκε θα συνεχίσουν να επιβεβαιώνονται.
(Ο συγγραφέας είναι δημοσιογράφος)
