Πιστεύετε ότι η γενική και βαθιά κρίση στην οποία βρίσκεται η κοινωνία μας μπορεί να λυθεί θεσμικά και χρησιμοποιώντας τις τυπικές διαδικασίες και τα εργαλεία των σύγχρονων δημοκρατιών; Η απάντησή μου είναι αρνητική.

Πιστεύω ότι η διαφθορά, η ατιμωρησία και η αδυναμία των θεσμών να επιτελούν τις βασικές δραστηριότητες για τις οποίες ιδρύθηκαν δεν μπορούν να επιλυθούν θεσμικά, με την εφαρμογή των συνηθισμένων δημοκρατικών μέσων, όπως εκλογές, σχηματισμός κυβέρνησης και κοινοβουλίου, μετά το δικαστικό σύστημα κ.λπ. . Τα προβλήματα έχουν κλιμακωθεί και έχουν κάνει μεταστάσεις σε τέτοιο βαθμό που έχουν εισχωρήσει και στους πιο μικρούς πόρους της κρατικής διοίκησης.

Το βασικό πρόβλημα, που έχει ήδη εντοπιστεί, είναι καταρχήν η διαφθορά (και με Κ κεφαλαίο). Από έναν υπουργό μέχρι έναν αχθοφόρο σε μια τοπική εταιρεία ύδρευσης (καθώς και όλοι οι άλλοι αξιωματούχοι και αξιωματούχοι στο ενδιάμεσο, όπως αναπληρωτές, διευθυντές, γραμματείς, υπάλληλοι, νέοι και μεγάλοι) ασχολούνται με το πώς μπορούν να λάβουν μέρος στο κρατικά χρήματα και τα βάζουν στην τσέπη τους. Διαγωνισμός, δημόσια προμήθεια, δωρεά, οτιδήποτε, γίνεται ώστε στα μέσα που προβλέπονται για την πραγματοποίησή τους να υπάρχει μέρος που θα προσφερόταν στους εκπροσώπους του κράτους, ώστε να διευκολυνθεί ο δρόμος για την πραγματοποίηση του έργου. Είναι ένα ανοιχτό μυστικό για το οποίο δεν συζητιέται πολύ, αλλά όλοι το γνωρίζουν και πολλοί από εμάς συμμετείχαμε άμεσα ή έμμεσα σε κάποια διαδικασία που κατέληξε σε μια διεφθαρμένη συμφωνία.

Η διαφθορά του δικαστικού συστήματος και η ατιμωρησία είναι το δεύτερο πολύ σημαντικό κομμάτι που συμβάλλει σημαντικά στην υποβάθμιση του κράτους και των θεσμών του. Ούτε από μακριά μπορείς να δεις ούτε τα πιο μικροσκοπικά βήματα που θα πήγαιναν για να διορθωθεί η κατάσταση στο δικαστικό σώμα και να λειτουργήσει, όσο το δυνατόν περισσότερο, ανεκτά.

Η ανικανότητα του διευθυντικού προσωπικού στα ιδρύματα, που διορίζονται σε αυτές τις θέσεις σύμφωνα με το κομματικό κλειδί, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ούτε η επαγγελματική, η διευθυντική ούτε η ηθική ακεραιότητα και ικανότητα, έχει ως αποτέλεσμα την αδυναμία των ιδρυμάτων να ασκήσουν τις δραστηριότητες για την οποία ιδρύθηκαν, ως υπηρεσία για την κάλυψη των αναγκών των πολιτών.

Καμία εκλογή, κανένα (περισσότερο) κόμμα, κανένας θεσμός δεν μπορεί, χρησιμοποιώντας τις νομικά ρυθμιζόμενες διαδικασίες, να καταφέρει να σταθεί απέναντι σε αυτό το στοιχείο και να επιστρέψει τα πράγματα στο κράτος όταν λειτουργούσε το κράτος. Η διαδικασία υποβάθμισης του κράτους ξεκίνησε με την κυριαρχία του Νίκολα Γκρούεφσκι και της συμμορίας του. Έχει εξηγηθεί σε πολλές περιπτώσεις σε ποιο βαθμό παρέστρεψε τους θεσμούς και διέφθειρε το σύστημα. Είναι γνωστός ο κανόνας που λέει ότι οι συνέπειες ενός παρασίτου - δέκα άνθρωποι δεν μπορούν να τις διορθώσουν. Δυστυχώς, ακόμη και οι κυβερνήσεις που σχηματίστηκαν μετά την Πολύχρωμη Επανάσταση δεν μπορούν να καυχηθούν για κανένα αποτέλεσμα σε αυτόν τον τομέα. Όχι μόνο δεν στάθηκαν στο μονοπάτι της διαφθοράς και του εγκλήματος, αλλά κάποιοι συνέχισαν (με λιγότερη επιδεξιότητα) να αντιγράφουν τους προκατόχους τους (φανταζόμενοι ότι μια μέρα θα γίνονταν Mijalkov, μια κατάσταση για την οποία ο λαός μας λέει: ο βάτραχος είδε το άλογο όντας παπουτσής, έτσι σήκωσε το πόδι της). Με αυτό, το σύστημα έχασε τη μοναδική ευκαιρία να κάνει τη Μακεδονία μια αξιοπρεπή χώρα για να ζεις.

Ότι αυτό συμβαίνει επιβεβαιώνεται και από τον ιλιγγιώδη αριθμό πολιτών που αναζητούν την ευτυχία τους στο εξωτερικό. Είναι μια αληθινή έξοδος, μια γενοκτονία του πληθυσμού μας, η φυγή της οποίας δεν μπορεί να συγκριθεί με τα δεινά του λαού μας στο παρελθόν, όταν ο κατακτητής ή ο εχθρός ήταν αυτοί που ήταν εναντίον του λαού. Τώρα αυτοί είναι οι πολιτικοί και οι ηγέτες μας, που έχουν καταστρέψει την κοινωνία σε τέτοιο βαθμό που μπορεί να ειπωθεί ότι οι λίγοι που έχουν απομείνει στη Μακεδονία ζουν σε αγέλες, με γνώμονα το ένστικτο των αγέλης (λύκων).

Ποιος τρόπος θα επέτρεπε την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στο κράτος και στο σύστημα; Ανεξάρτητα από το πόσο αιρετικό ακούγεται, μόνο ένα σύστημα στο οποίο τα θεσμικά όργανα θα διοικούνται με σταθερό χέρι σύμφωνα με τις αρχές της ειλικρίνειας και της ικανότητας, που θα ελέγχεται από ένα μόνο άτομο που θα είχε ηθική, πολιτική και οποιαδήποτε άλλη ακεραιότητα και του οποίου οι προθέσεις θα ήταν έντιμη και πατριωτική, χωρίς να την περιορίζει κανείς, μπορεί να σταθεί εμπόδιο στην καταστροφή του κράτους και να ξαναχτίσει νέους και ικανούς θεσμούς.

Για την τήρηση των θετικών νομικών κανόνων, οι πολίτες θα δήλωναν σε δημοψήφισμα εάν είναι έτοιμοι να δώσουν ολόκληρη την εξουσία στο κράτος σε ένα άτομο, το οποίο στη συνέχεια θα είχε απεριόριστα δικαιώματα πρώτα να διαλύσει και μετά να επανιδρύσει τους θεσμούς. Η πρώτη αρχή που πρέπει να καθιερωθεί είναι ότι όποιος παραβαίνει τους κανόνες πρέπει να λογοδοτεί. Θα πρέπει να συσταθεί ένα ειδικό δικαστήριο που θα διεκπεραιώνει γρήγορα και αποτελεσματικά αρκετές εκατοντάδες υποθέσεις που σχετίζονται με υψηλή διαφθορά και εγκληματικότητα στις οποίες θα κατηγορούνται υψηλόβαθμοι εκπρόσωποι των μεγαλύτερων πολιτικών κομμάτων και εκπρόσωποι της επιχειρηματικής κοινότητας που συμμετείχαν σε εγκληματικές πράξεις τα τελευταία χρόνια . Θα πρέπει να περιμένουν την απόφαση του δικαστηρίου για την κράτηση και μετά θα κατασχεθεί όλη η περιουσία τους. Αφού σταλούν αυτά τα άτομα να εκτίσουν ποινές φυλάκισης μακράς διάρκειας, είναι πιθανό να προσεγγιστεί η επανίδρυση των θεσμών που θα διαλυθούν στο μεταξύ. Φυσικά, αυτή η διαδικασία θα πρέπει να περιοριστεί σε περίπου πέντε χρόνια, αρκετός χρόνος για τη δημιουργία ενός νέου συστήματος. Ξέρω ότι πρόκειται για ουτοπική σκέψη, μια απόκλιση από τις δημοκρατικές αρχές, αλλά τι άλλο μας μένει παρά μια μεγάλη κοινωνική επαναφορά; Η δημοκρατία στη Μακεδονία είναι το πιο βιασμένο κορίτσι στα Βαλκάνια. Ίσως άλλη μια δεκαετία απόγνωσης; Η Μακεδονία θα αναχθεί σε γεωγραφική περιοχή χωρίς πληθυσμό.

Πιστεύω ότι οι πολίτες, που έχουν βαρεθεί να αντιμετωπίζονται ως εμπόρευμα από το πολιτικό κατεστημένο, θα συμφωνούσαν πολύ εύκολα σε αυτή τη λύση και θα αποδεχόντουσαν έναν (προσωρινό) περιορισμό των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους με αντάλλαγμα τη διαμόρφωση ενός αξιοπρεπούς λειτουργικό νομικό κράτος στο οποίο οι θεσμοί θα εξυπηρετούν τους πολίτες.

Το κύριο πρόβλημα είναι ότι ένα τέτοιο άτομο, τουλάχιστον εγώ δεν βλέπω πουθενά στον ορίζοντα. Και τουλάχιστον σε εκείνα τα πρόσωπα που την προηγούμενη περίοδο εκδήλωσαν δικτατορικά ήθη, όπως φορώντας μαύρα πουκάμισα κ.λπ. Σίγουρα θα πρέπει να απαγορευθούν από την πολιτική. Όσο ουτοπική κι αν φαίνεται αυτή η λύση, κατά τη γνώμη μου, είναι ο μόνος τρόπος να λυθεί αυτή η βαθιά κρίση στην οποία έχει περιέλθει η κοινωνία μας.

(Ο συγγραφέας είναι δικηγόρος)