Την εποχή του αυτοκράτορα Προβ, τον 3ο αιώνα, όταν ο Αττικός ήταν επικεφαλής της Αντιόχειας, ήρθαν στην Αντιόχεια δύο Χριστιανοί, ο Τρόφιμος και ο Σαβάτιος, αξιόλογοι και τίμιοι πολίτες. Αλλά εκείνη τη στιγμή έγινε η βεβήλωση και η θυσία του Απόλλωνα στη Δάφνη κοντά στην Αντιόχεια. Ο Αττίκ φρόντισε ιδιαίτερα για όλους τους πολίτες να λάβουν μέρος σε αυτήν τη γιορτή. Λοιπόν, αφού μερικοί είδαν τον Τρόφιμο και τον Σαβάτιο, είπαν στον Αττικό ότι αυτοί οι ξένοι δεν συμμετέχουν στη γιορτή τους. Ο Αττικός τους πήγε στα δικαστήρια και επειδή δεν απαρνήθηκαν τον Χριστό, τους υπέβαλε έναν έναν σε βασανιστήρια. Αφού τους χτύπησε και τους βασάνισε, ο Τρόφιμος τον έστειλε στη Φρυγία σε κάποιον Διονύσιο, έναν άλλο μισο βασανισμένο Χριστιανό, και ο ίδιος τον έβγαλε από τη φυλακή του Σαβατίου και άρχισε να τον δοκιμάζει. Όταν ο βασανιστής ρώτησε τον Σαββάτιο ποιος ήταν και ποια ήταν η κατάταξή του, απάντησε: «Ο βαθμός μου και η αξιοπρέπειά μου, και η πατρίδα μου, και η δόξα μου, και ο πλούτος μου είναι ο Χριστός, ο Υιός του Θεού, πάντα ζωντανός, στην Πρόνοια του οποίου Το σύμπαν στέκεται και κυβερνάται. Σε εκείνα τα βάσανα άφησε την τελευταία της πνοή. Και ο Τρόφιμος, ο βασανιστής Διονύσιος, τον υπέβαλε σε μεγάλα μαρτύρια και τον κράτησε στη φυλακή για ακόμη μεγαλύτερα. Τότε ένας γερουσιαστής, ο Dorimedont, ένας κρυφός Χριστιανός, ήρθε στον Τρόφιμο για να τον υπηρετήσει. Όταν το έμαθε αυτό, ο βασανιστής άρχισε να βασανίζει τους δυο τους και τελικά τους πέταξε μπροστά στα θηρία. Αλλά τα θηρία δεν τα άγγιξαν καν. Ο Άγιος Dorimedont πειράζει σκόπιμα την αρκούδα τραβώντας την από τα αυτιά για να την σκίσει, αλλά στην πορεία η αρκούδα περιποιήθηκε. Στο τέλος, ο βασανιστής διέταξε να σκοτώσουν τον Άγιο Τρόφιμο και τον Ντοριμέντον με σπαθί. Οι ψυχές αυτών των μαρτύρων βασιλεύουν στους ουρανούς.