Είναι από την οικογένεια του Αγίου Σάββα του Μαγιασμένου στα Ιεροσόλυμα. Το περίφημο αυτό μοναστήρι υπάρχει ακόμα και σήμερα. Έχει δεχθεί πολλές φορές επίθεση από άγριους Άραβες, αλλά με την Πρόνοια του Θεού πάντα αναστηλώθηκε και διατηρήθηκε μέχρι σήμερα. Επί Κωνσταντίνου και Ιρίνας, οι Άραβες το επιτέθηκαν και το λεηλάτησαν. Οι μοναχοί δεν ήθελαν να τραπούν σε φυγή, αλλά μετά από συνεννόηση με τον ηγούμενο τους Θωμά είπαν: «Φύγαμε από τον κόσμο σε αυτή την έρημο για την αγάπη του Χριστού. Είναι κρίμα να φεύγεις από την έρημο από τον φόβο των ανθρώπων. «Αν μας σκοτώσουν εδώ, θα σκοτωθούμε εξαιτίας της αγάπης μας για τον Χριστό, για τον Οποίο ήρθαμε να ζήσουμε εδώ». Κάποιους από αυτούς τους σκότωσαν οι Άραβες με βέλη, κάποιους τους έκλεισαν στη σπηλιά του Αγίου Σάββα και μετά διέταξαν φωτιά στην είσοδο και τους έπνιξαν καπνό. Και τόσοι πολλοί από αυτούς κατέληξαν μάρτυρες του Χριστού και μετακόμισαν στη Βασιλεία Εκείνου που αγάπησαν. Υπέφεραν τιμητικά πριν από το Πάσχα του 796 επί Κωνσταντίνου και Ιρίνας, όταν ο Ηλίας ήταν πατριάρχης Ιεροσολύμων. Οι άγριοι επιτιθέμενοι τιμωρήθηκαν σύντομα δίκαια. Στο δρόμο της επιστροφής προς τις σκηνές τους μάλωσαν και αλληλοσκοτώθηκαν. Αυτό συνέβη το 796.