Μαθητής του Αγίου Παχωμίου. Γεννήθηκε και μεγάλωσε ως ειδωλολάτρης, αλλά ως νέος γνώρισε την αληθινή πίστη, βαπτίστηκε και όταν άκουσε για τον Άγιο Παχώμιο, κατέφυγε στο μοναστήρι κρυφά από τους γονείς του. Ο Άγιος Παχώμιος έγινε μοναχός και τον αγάπησε για τον ασυνήθιστο ζήλο και την υπακοή του. Όταν ήρθε η μητέρα του να τον καλέσει, εκείνος δεν ήθελε να την καλέσει, αλλά προσευχήθηκε στον Θεό να τη φωτίσει με την αλήθεια. Πράγματι, η μητέρα όχι μόνο δεν έφερε τον γιο της στο σπίτι, αλλά ούτε και επέστρεψε: είδε εκεί κοντά το γυναικείο μοναστήρι που διοικούσε η αδελφή του Παχώμιου, μπήκε σε αυτό και έγινε μοναχός. Μετά από λίγο καιρό ήρθε στο μοναστήρι ο αδελφός του Θεόδωρου Παφνούτιος και έγινε μοναχός. Κάποτε ο επίσκοπος της πόλης της Πανούπολης κάλεσε τον Παχώμιο να οργανώσει ένα μοναστήρι για τους πολλούς που αγαπούσαν τη μοναστική ζωή. Ο Παχώμιος πήρε μαζί του τον Θεόδωρο και κυρίως του ανέθεσε την οργάνωση της μονής. Μετά τον θάνατο του αγίου Παχωμίου, ο Θεόδωρος έγινε ηγούμενος όλων των μονών του Παχωμίου και έζησε άνετα μέχρι τα βαθιά γεράματα, οδηγώντας πλήθος μοναχών στον δρόμο της σωτηρίας. Πέθανε ειρηνικά και μετακόμισε στο βασίλειο του αιώνιου φωτός το 368.