Οι χώρες με επιρροή στην Ευρωπαϊκή Ένωση δηλώνουν ότι θέλουν να δουν και τις έξι χώρες από τα Δυτικά Βαλκάνια στο μεγάλο τραπέζι στις Βρυξέλλες, αλλά μόνο μετά την εσωτερική μεταρρύθμιση της Ένωσης, ακόμη και μετά την κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας. Και για να «μεταρρυθμιστεί η ομοφωνία» στην ΕΕ χρειάζεται η ομοφωνία των κρατών μελών. Αυτή είναι η καλύτερη εικόνα του φαύλου κύκλου στην Ένωση στον οποίο προσπαθούν να εισέλθουν οι χώρες των Δυτικών Βαλκανίων.

Η μη εισαγωγή διμερών διαφορών στην Ένωση έχει μετατραπεί σε μάντρα του οποίου ο απώτερος στόχος φαίνεται να είναι η παράταση της διεύρυνσης και η «διμεροποίηση» των ευρωπαϊκών ολοκλήρωσης, όπως στην περίπτωση της πΓΔΜ και της Σερβίας, έχει αποδειχθεί ο μεγαλύτερος δρόμος προς την ΕΕ. Η Σερβία διαπραγματεύεται εδώ και δέκα χρόνια και όλη την ώρα το θέμα του Κοσσυφοπεδίου κρέμεται από πάνω της. Η ΠΓΔΜ έχει τη μεγαλύτερη εμπειρία στην αίθουσα αναμονής της ΕΕ και πλέον η Ελλάδα έχει αντικατασταθεί από τη Βουλγαρία. Το Μαυροβούνιο διαπραγματεύεται δέκα χρόνια, δεν υπάρχει κανένα σημαντικό πρόβλημα, καμία διμερής διαμάχη, αλλά έχει κολλήσει και στον ευρωπαϊκό δρόμο. Ωστόσο, η Μακεδονία είναι μοναδική περίπτωση. Για χρόνια το ζήτημα του ονόματος ήταν μια «διμερής» διαμάχη με την Ελλάδα που η ΕΕ δεν ήθελε να φέρει στις Βρυξέλλες και το μόνο εμπόδιο στην πρόοδο. Το όνομα διευθετήθηκε, αλλά το «μόνο» εμπόδιο παρέμενε. Μόνο που τώρα πήρε άλλο όνομα - Βουλγαρία.

Η εντύπωση είναι ότι η ΕΕ ανέχεται τη Βουλγαρία και θα συνεχίσει να το κάνει. Απλώς, ανεξάρτητα από το αν η Σόφια είναι μέρος της λέσχης αλληλεγγύης, εάν οι μεγάλες δυνάμεις στην Ένωση καθιστούσαν στρατηγική τη διεύρυνση για την ασφάλεια ή οποιοδήποτε άλλο συμφέρον, θα ήταν αμέσως πιο επικριτικά προς τη Βουλγαρία όσον αφορά τα κεφάλαια, για παράδειγμα, ή τη δημόσια δήλωση. Η Βουλγαρία θα έκανε άλλους υπολογισμούς, ίσως θα είχε αρχίσει να μπλοκάρει λιγότερο για να μην κοστίσει πολύ και τότε η επέκταση θα ήταν πιο εύκολη.

Αντίθετα, η Σόφια ανακάλυψε τον αλγόριθμο - τα ιστορικά ζητήματα δεν «αντηχούν» στους Ευρωπαίους, αλλά τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν επομένως ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

– Σε κάθε στάδιο της διαδικασίας πρόσβασης, τα ανθρώπινα δικαιώματα βρίσκονται στο επίκεντρο της προσοχής. Αυτό σημαίνει ότι η υποψήφια χώρα θα γίνει μέρος της ΕΕ με καλές επιδόσεις όσον αφορά τα ανθρώπινα δικαιώματα και θα μπορεί να συνεισφέρει σε μια κοινότητα δημοκρατιών. Αυτό το παρακολουθούμε στενά στην ενταξιακή διαδικασία - δήλωσε ο Ευρωπαίος πρεσβευτής στη χώρα, Ντέιβιντ Γκιρ.

Η πΓΔΜ, ας θυμηθούμε, πάντα λάμβανε προσόντα για το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ήταν παράδειγμα πολυεθνικής κοινωνίας. Αλλά η Ένωση απαλλάσσεται από την ευθύνη όσον αφορά τα προβλήματα με τις μειονότητες στα μέλη της, τουλάχιστον στην περίπτωση της πΓΔΜ και των Μακεδόνων στη γειτονική Βουλγαρία. Στη συνέχεια επισημαίνεται ότι «ο κύριος οργανισμός που είναι υπεύθυνος για την παρακολούθηση του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι το Συμβούλιο της Ευρώπης».

Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν ήταν ένα ζήτημα όταν η χώρα έλαβε το καθεστώς υποψήφιας χώρας ή μια σύσταση για διαπραγματεύσεις, αλλά τώρα αποκαλύφθηκαν «διακρίσεις» σε βάρος των Βουλγάρων, κάτι που φαίνεται να κατανοεί η ΕΕ. Και μάλιστα έφτασαν σε συνάντηση με τον Ευρωπαίο Επίτροπο για τη Διεύρυνση, Oliver Varhelji. Όσο κι αν αυτή η συνάντηση θεωρείται προσωπικό βήμα του Varhelji, το γεγονός ότι παίρνει μισθό από την ΕΕ και αύριο θα παλέψει για άλλη θητεία επιτρόπου, κάτι που σίγουρα θα σημαίνει για αυτόν εάν η Βουλγαρία ή οποιαδήποτε άλλη χώρα σηκώσει το χέρι γι' αυτόν.

Όλα αυτά οδηγούν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για συντονισμένη απόδοση και συμπληρωματικότητα. Η Βουλγαρία έχει μια διμερή ατζέντα και την εφαρμόζει επιμελώς, και ανταποκρίνεται στις επιθυμίες όσων δεν είναι υποστηρικτές της διεύρυνσης της Ένωσης. Ή, όπως είπε πρόσφατα ο διάσημος Αυστριακός δημοσιογράφος Michael Martens της «Frankfurter Allgemeine Zeitung» - σε όλους όσους πιστεύουν στη διεύρυνση με τα Δυτικά Βαλκάνια, στέλνω ιδιαίτερες ευχές από τον Άγιο Βασίλη.