Η έκθεση «The Art World of Vladimir Georgievski - Part of a Retrospective» εγκαινιάστηκε στο Σαλόνι Τέχνης του NUCC «Marko Cepenkov» στο Pripel από τις 19 έως τις 28 Σεπτεμβρίου. Η έκθεση στήνεται σε συνεργασία με το Μουσείο της Πόλης των Σκοπίων στο πλαίσιο του έργου «Museum Link 2023».

- Ο Vladimir Georgievski (1942-2017) είναι ένας από τους σημαντικότερους Μακεδόνες καλλιτέχνες. Άφησε πίσω του ένα πολύτιμο θησαυροφυλάκιο καλλιτεχνικού πλούτου. Στα έργα του υπάρχει μια οδυνηρή χρυσή κλωστή που τα συνδέει και οδηγεί στον κρυμμένο πνευματικό θησαυρό που είναι θαμμένος βαθιά κάτω από την επιφάνεια των έργων του - λέει το κείμενο για την έκθεση του Εμίλ Αλεξίεφ.

Κόντρα στις σύγχρονες κατευθύνσεις της κίνησης της καλλιτεχνικής τέχνης, ενάντια στο χρόνο και την επικαιρότητα, ο Γκεοργκιέφσκι ξεκινά τη δημιουργική του περιπέτεια κινούμενος προς την αντίθετη κατεύθυνση από τους συγχρόνους του – επιστρέφοντας, στις θαμμένες πηγές της τέχνης, όπου όλα ξεκινούν, επιστρέφοντας στις χαμένες αξίες. της ζωγραφικής και της εικόνας, προς την κλασική φόρμουλα και την κύρια μορφή.

Αυτός ο «άσωτος γιος» της σύγχρονης μακεδονικής τέχνης ξεκίνησε ένα αβέβαιο ταξίδι, μόνος ανάμεσα στους συγχρόνους του, αναζητώντας την αλήθεια.Ήταν ένα μονοπάτι που ξεκίνησε αναζητώντας το δικό του, προσωπικό δημιουργικό σημάδι και τη δική του αυτογνωσία, μέσα από ψευδαίσθηση που τον περιβάλλει. Τα δημιουργικά του πάθη τον οδήγησαν σε μακρινά και αβέβαια ταξίδια στις ερημιές της πραγματικότητας μέσα από τις κοιλάδες όπου η ζωή βράζει, ξεχειλίζει και αναδημιουργεί στις ψηλότερες κορυφές, όπου ο αέρας είναι κρύος και καθαρός σαν κρύσταλλος και η θέα ευρεία και καθαρή για να δεις τον κόσμο.

Το έργο του Vladimir Georgievski αντιστέκεται σε κάθε προσπάθεια ταξινόμησης και συστηματοποίησής του. Κάθε προσπάθεια τακτοποίησής τους με χρονολογική σειρά αποτυγχάνει λόγω της ιδέας του ζωγράφου για τη διαχρονικότητα των έργων.

Τα περισσότερα έργα είναι αχρονολόγητα, το ίδιο μοτίβο έχει δουλέψει πολλές φορές σε διαφορετικές χρονικές περιόδους και σε διάφορες τεχνικές ζωγραφικής, οι εικόνες έχουν επανασχεδιαστεί και τελειοποιηθεί σε μια προσπάθεια να βρεθεί το καλύτερο από όλα τα πιθανά μοντέλα... Το έργο του είναι όπως το life - bui, αναβλύζει, μεγαλώνει και διακλαδίζεται στη φυσική του ανάπτυξη, χωρίς να φροντίζει τους κανόνες και τους περιορισμούς που επιβάλλει η σύγχρονη κοινωνία, ούτε να λαμβάνει υπόψη τις τάσεις της μόδας και το γούστο των συγχρόνων της.

Στη ζωγραφική ξεκινά από τα οντολογικά του θεμέλια. Είναι σε αναζήτηση της χαμένης πνευματικότητας σε έναν κόσμο που έχει παραδοθεί εδώ και καιρό σε επιφανειακές απολαύσεις και υποδούλωση στο σώμα και τη σαρκικότητα. Ενάντια στα στυλ, τις τάσεις της μόδας, ενάντια στον ψευδή μυστικισμό, την εμπορευματοποίηση, την ειδωλολατρία και τον φετιχισμό του έργου τέχνης. ενάντια στις προκαταλήψεις, τα επιβεβλημένα ασήμαντα θέματα, την επιπολαιότητα της τέχνης, τη στάση, τη χειραγώγηση του κοινού, την τέχνη που νοείται ως επιπόλαιο παιχνίδι ή ψυχαγωγία για τους ανθρώπους, την τέχνη ως καθημερινή πολιτική, την τέχνη με τάση, την τέχνη ως συνάρτηση ιδεολογίας, ως δικαίωση του υπάρχοντος κοινωνικού λόγου, ως προπαγάνδα, ως αντανάκλαση μιας φανταστικής πραγματικότητας, ως προβολή αυτής της πραγματικότητας, ως δίκαιη εξαπάτηση ή ως ψευδαισθησιακή παράσταση - επιστρέφει στην τέχνη που είναι στη λειτουργία της ανακάλυψης της αλήθειας .

Ο Βλαντιμίρ Γκεοργκιέφσκι τοποθετεί από την αρχή τον άνθρωπο και το δράμα ύπαρξής του στο κέντρο του ζωγραφικού του κόσμου. Δημιουργεί ένα έργο για άνθρωπο από άνθρωπο.

Είναι ζωγράφος της σύγχρονης πραγματικότητας ακόμα κι όταν είναι δύσκολο να τον αναγνωρίσεις λόγω της ιστορικής παρωδίας. Ο συμβολισμός στο έργο του, η αλληγορία, η αφήγηση και η ειρωνεία με την οποία ζωγραφίζει τα πράγματα δεν αντιτίθενται στη βασική ζωγραφική παρόρμηση να γίνει ορατή η αλήθεια για τον κόσμο σήμερα. Είναι μόνο μέσα.

Οι πρωταγωνιστές των πινάκων του παρελαύνουν με ιστορικά κοστούμια σαν σε θέατρο. Μερικές φορές πρόκειται για σύγχρονους χαρακτήρες και σκηνές από την καθημερινή ζωή που παρουσιάζονται με ιστορικά κοστούμια και φέρονται σε γνωστά καλούπια από τη θρησκευτική ζωγραφική ή τη λογοτεχνία.

Στην καλύτερη παράδοση της παγκόσμιας ζωγραφικής, με μια μαεστρία που δεν έχει τίποτα να προσέξει, ο Βλαντιμίρ Γκεοργκιέφσκι προσπάθησε να αποκαταστήσει τη χαμένη αξιοπρέπεια στη ζωγραφική και να την φέρει πιο κοντά στη φιλοσοφία που αρχικά ήταν η αγάπη για τη σοφία. Και ποια είναι αυτή η σοφία που δεν βασίζεται στην αλήθεια; Στο ζωγραφικό του μανιφέστο (2011), θα γράψει: «Αυτός ο κόσμος με την αλήθεια του δεν είναι ο Κόσμος του χρώματος και η αστρονομία του σχεδίου!». Όχι, αυτές οι Κοσμικές εκτάσεις των ζωγραφικών μου ονείρων είναι πάνω από τις εγκόσμιες ανάγκες, πάνω από την αλήθεια που μπορούμε να δούμε και να αισθανθούμε! Ο αληθινός μου δρόμος είναι ένα μονοπάτι πνευματικής ελεύθερης αίσθησης του κόσμου και του Ανθρώπου μέσα σε αυτόν!», επισημαίνει ο Εμίλ Αλεξίεφ.