Ο Ορχάν Αλίτι, ένας από τους επτά επιζώντες του τραγικού δυστυχήματος στη Βουλγαρία, κατάφερε να σπάσει το πίσω τζάμι του λεωφορείου και να πηδήξει. Δυστυχώς, δεν κατάφερε να σώσει και τον 23χρονο γιο του Βισάρ. Σε αποκλειστική δήλωση για τον «Ελεύθερο Τύπο» από το νοσοκομείο της Σόφιας «Πιρόγκοφ», ο Ορχάν λέει ότι είναι καλά στην υγεία του και ότι ακόμη δεν μπορεί να πιστέψει πώς συνέβη τόσο γρήγορα η τραγωδία.

- Είμαι καλά στην υγεία μου. Την πρώτη μέρα έκανα επέμβαση στο δεξί μου πόδι. Έκανα εγχείρηση στην πλάτη χθες και τώρα είμαι καλύτερα. «Έκανα άλλη μια ακτινογραφία σήμερα και νομίζω ότι θα βγω από το νοσοκομείο μέχρι την Τρίτη, αλλά οι γιατροί δεν μου είπαν την ακριβή ημέρα», είπε ο Ορχάν στο Sloboden Pecat.

Περιγράφει την τρομερή τραγωδία για τον «Ελεύθερο Τύπο» στην οποία έχασαν τη ζωή τους 45 άνθρωποι.

- Την τελευταία φορά που φύγαμε από την Κωνσταντινούπολη ήμασταν στο εμπορικό κέντρο "212", και ο οδηγός Musin Shiroki είπε ότι στις 15:45 θα είμαστε στο λεωφορείο και θα φύγουμε για Μακεδονία. Φύγαμε από εκεί στις 17 μ.μ. Πριν φύγουμε, μίλησα με τον θείο Χαμντί από το Στοτενιχανί, καπνίσαμε ένα τσιγάρο. Μου είπε ότι παρατήρησε ότι κάτι διαρρέει στο πρώτο δεξί ελαστικό. Πήγαμε και είδαμε ένα φως στο τηλέφωνο, έμοιαζε με τρύπα κάτω από το λάστιχο. Είπα στον θείο Hamdi ότι μπορεί να είναι γλυκερίνη, αλλά ότι δεν ήταν τίποτα τρομακτικό, γιατί αυτή τη στιγμή δεν έσταζε τίποτα. Μετά από 10 ή 15 λεπτά μπήκαμε στο λεωφορείο, φύγαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε, φτάσαμε στα σύνορα με τη Βουλγαρία. Αφού περάσαμε τα βουλγαρικά σύνορα, μετά από 20 μέτρα σταματήσαμε να φάμε και να πιούμε, κάναμε ένα διάλειμμα και φύγαμε ξανά. Η τραγωδία συνέβη μετά από δύο ώρες οδήγησης από εδώ, λέει ο Ορχάν.

Λέει ότι ήταν ξύπνιος την ώρα του ατυχήματος και είδε το λεωφορείο να χτυπά στο φράγμα.

- Νόμιζα ότι ο οδηγός αποκοιμήθηκε και γι' αυτό το τιμόνι του ξέφυγε και τράκαρε, αλλά την ίδια στιγμή ξέσπασε φωτιά και δεν μου φάνηκε φυσιολογικό. Το λεωφορείο σταμάτησε για λίγο, μετά συνέχισε να κινείται ξανά, αλλά ξανάπιασε φλόγα, θυμάται ο Ορχάν.

«Όλοι πανικοβλήθηκαν και κανείς δεν ήξερε τι να πει. Εκείνη τη στιγμή ο άντρας σκέφτεται πολύ γρήγορα, και αν το λεωφορείο πάρει φωτιά, οι πόρτες δεν ανοίγουν. Και εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα να πηδήξω και με τα δύο πόδια για να σπάσω το πίσω τζάμι, αλλά η πρώτη μου προσπάθεια ήταν ανεπιτυχής. Τη δεύτερη φορά, ο Ljuljzim από το Πρέσεβο και εγώ πετάξαμε ξανά με τα δύο πόδια, και εκείνη τη στιγμή καταφέραμε να βγούμε από το λεωφορείο. Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν να σηκωθώ και να φωνάξω τους άλλους από το παράθυρο από το οποίο ήρθαμε. Όταν όμως προσπάθησα να σηκωθώ, είδα ότι η μέση μου ήταν σπασμένη, δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος. Είχα και ένα σπασμένο πόδι. Όταν είδα τον εαυτό μου στην άσφαλτο στην απέναντι πλευρά, σκέφτηκα ότι αν ερχόταν ένα αυτοκίνητο από την απέναντι πλευρά, θα μπορούσα να υποφέρω ακόμα χειρότερα. Γύρισα, πέρασα στην άλλη άκρη του δρόμου και άρχισα να φωνάζω στον γιο μου τον Βισάρ, φωνάζοντας όσο πιο δυνατά μπορούσα, γιατί νόμιζα ότι είχε πετάξει κι αυτός πίσω μου, αλλά ο Βισάρ δεν απάντησε. «Δυστυχώς, τελείωσε και αυτός τραγικά», είπε ο Ορχάν μέσα σε δάκρυα.

Λέει ότι η έκρηξη έγινε τόσο γρήγορα που δεν μπορούσε να την περιγράψει. «Όταν ήμασταν ήδη έξω, είδα ότι το λεωφορείο πήρε φωτιά από πίσω», πρόσθεσε ο Ορχάν.

«Είδα κάποιους ανθρώπους να πηδούν πίσω μου. Ο Λουλζίμ κι εγώ σωθήκαμε πρώτοι, άκουσα τον Λουλζίμ να φωνάζει μετά τη γυναίκα του Μεντίνα. Προσπάθησα να σταθώ στα πόδια μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Είδα ότι κάποιοι επιβάτες από το Dolno Kolicane, το Zulihaj, το 17χρονο κορίτσι, βγήκαν πίσω μας, έκλαιγε πολύ. Μετά πέρασε ένα άλλο λεωφορείο από τη Besa Trans, μου φαίνεται ότι ήταν από το Τέτοβο, και οι επιβάτες σταμάτησαν για να μας βοηθήσουν. Το λεωφορείο σταμάτησε πιθανώς μετά από 20 λεπτά. «Μας βοήθησαν να ξεφύγουμε από το σημείο που βρισκόταν το λεωφορείο γιατί πιστεύαμε ότι θα μπορούσε να γίνει νέα έκρηξη», είπε.

Επιπλέον, ακούστε την ηχητική συνομιλία με τον Ορχάν Αλίτι που κάναμε στα αλβανικά.