
Ανάλυση: Ο Πούτιν πιστεύει ότι πέτυχε βασικούς στόχους εν καιρώ πολέμου, αλλά εδώ απέτυχε
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πιστεύει ότι η Ρωσία έχει επιτύχει βασικούς στόχους στον πόλεμο κατά της Ουκρανίας, αλλά ανησυχεί όλο και περισσότερο για τις οικονομικές επιπτώσεις της σύγκρουσης στη χώρα, ανέφερε το Reuters την Πέμπτη, επικαλούμενο ανώνυμες πηγές.
Συνιστάται
-
1
-
2
-
3
Μια πηγή εξοικειωμένη με τον τρόπο σκέψης του Κρεμλίνου φέρεται να είπε ότι η Ρωσία είχε αποδυναμώσει τον ουκρανικό στρατό και εξασφάλισε εδαφικό έλεγχο που συνδέει την ηπειρωτική Ρωσία με την προσαρτημένη Κριμαία.
Ο Πούτιν ξεκίνησε αρχικά την εισβολή το 2022 με τους δεδηλωμένους στόχους της «απαζιζοποίησης και αποστρατιωτικοποίησης» της Ουκρανίας.
Από την αρχή, η ολοκληρωτική εισβολή της Ρωσίας τον Φεβρουάριο του 2022 στην Ουκρανία είχε δύο στόχους.
Ο πρώτος στόχος ήταν να προσαρτηθεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερο μέρος της ουκρανικής επικράτειας: ιδανικά, όλες οι περιοχές του Τσερνιχίφ, του Σούμι, του Χάρκοβο, του Ντόνετσκ, του Λουχάνσκ, του Χερσώνα και της Ζαπορίζια. Αυτό επρόκειτο να συμπληρωθεί με την κατάληψη της πρωτεύουσας, του Κιέβου, και την αντικατάσταση της ουκρανικής κυβέρνησης με μια κυβέρνηση υποταγμένη στη Ρωσία. Ο δεύτερος, ευρύτερος στόχος της εισβολής ήταν να χρησιμοποιήσει αυτά τα κέρδη για να απορροφήσει την Ουκρανία στη ρωσική σφαίρα επιρροής και να μεταμορφώσει την ισορροπία δυνάμεων στην Ευρώπη.
Στρατιωτική αλλά όχι στρατηγική επιτυχία
Παρά την πρόοδο του ρωσικού στρατού το 2024, δεν υπάρχει κανένα σενάριο στο οποίο ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θα πετύχει κάποιον από τους στόχους του, σύμφωνα με το Foreign Policy. Αν και η Ρωσία πιθανότατα θα καταλάβει τουλάχιστον το ένα πέμπτο του ουκρανικού εδάφους και πιθανώς θα το διατηρήσει για πάντα, η υπόλοιπη Ουκρανία δεν θα συνδεθεί με τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, η εισβολή του Πούτιν είναι πιθανό να οδηγήσει σε στρατιωτική επιτυχία – πολύ κάτω από τους δηλωμένους εδαφικούς του στόχους – αλλά όχι στρατηγική επιτυχία.
Η αποφασιστικότητα του Πούτιν να υποτάξει την Ουκρανία και να σταματήσει την πορεία της προς τα δυτικά πηγάζει από τη διαδεδομένη πεποίθηση μεταξύ των Ρώσων εθνικιστών ότι ο χωρισμός της Ουκρανίας από τη Ρωσία είναι αφύσικος. Σύμφωνα με τον ίδιο, καμία χώρα δεν είναι πιο σημαντική για τη Ρωσία, γιατί τις δύο χώρες τις ενώνει ένας κοινός πολιτισμός για περισσότερα από χίλια χρόνια. Αυτός και άλλοι Ρώσοι εθνικιστές εξακολουθούν να δυσκολεύονται να αποδεχθούν την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1991.
Όπως είπε ο πρώην αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας Vladislav Surkov το 2020: «Δεν υπάρχει Ουκρανία. Υπάρχει Ουκρανισμός... Αλλά δεν υπάρχει έθνος».
Απομάκρυνση από τη ρωσική σφαίρα
Ενώ είναι δυνατό για τον Πούτιν να διαπραγματευτεί για τη διατήρηση μεγάλων τμημάτων ουκρανικού εδάφους, δεν μπορεί να αναγκάσει ή να διαπραγματευτεί να επιστρέψει μια Ουκρανία που είναι πολιτιστικά ή πολιτικά ενωμένη με τη Ρωσία. Μετά από χρόνια ρωσικού ρεβανσισμού, η ουκρανική ταυτότητα ορίζεται πλέον από την αποφασιστικότητα να έχει όσο το δυνατόν λιγότερη σχέση με τη Ρωσία.
Αν και τα ρωσικά ομιλούνται ακόμη ευρέως στην κεντρική, νότια και ανατολική Ουκρανία, η ουκρανική γλώσσα έχει γίνει βασικό μέρος της εθνικής ταυτότητας. Αυτή η τάση, ιδιαίτερα έντονη στους νεότερους Ουκρανούς, θα επιταχυνθεί. για τις επόμενες γενιές θα γίνει κάτι φυσικό και απαρατήρητο.
Ομοίως, αν και ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός έχει ενώσει Ουκρανούς και Ρώσους για περισσότερα από χίλια χρόνια, πέρυσι ο ουκρανικός νόμος απαιτούσε από τις ενορίες να διακόψουν τους δεσμούς τους με το Πατριαρχείο Μόσχας, το οποίο έχει γίνει ειλικρινής υποστηρικτής του πολέμου του Πούτιν.
Σήμερα, όταν οι Ουκρανοί σκέφτονται την ασφάλειά τους, δεν συνδέονται πλέον με τη Ρωσία. Οποιαδήποτε συμφωνία για τον τερματισμό του πολέμου θα περιλαμβάνει διάταξη που θα απαγορεύει την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, κατόπιν επιμονής της Ρωσίας. Ωστόσο, οι σημαντικοί δεσμοί ασφάλειας της Ουκρανίας με την Ευρώπη θα συνεχίσουν να αυξάνονται.
Τα ευρωπαϊκά κράτη προμηθεύουν ήδη την Ουκρανία με όπλα, εκπαιδεύουν τους στρατιώτες της και επενδύουν στην αμυντική της βιομηχανία. Ο ρόλος τους θα επεκταθεί και η Ουκρανία –η οποία έχει πλέον τον πιο έμπειρο και δοκιμασμένο στρατό στην Ευρώπη– παραμένει στρατιωτικά ευθυγραμμισμένη με τις ευρωπαϊκές χώρες μακροπρόθεσμα, ακόμη και χωρίς επίσημη συμμαχία.
Μαζί, αυτά τα γεγονότα δείχνουν ότι, ανεξάρτητα από την έκβαση του πολέμου, ο Πούτιν δεν θα επιτύχει τον πιο σημαντικό στόχο του - τη διατήρηση της Ουκρανίας στη ρωσική σφαίρα επιρροής. Η σύγκρουση δεν θα αφήσει επίσης τη Ρωσία σε καλύτερη θέση σε άλλα μέτωπα.